«ماتریکس من و تو» _ یغما گلرویی

بعد از ما

پیج‌های عاطلمان باقی می‌مانند

در facebook

چون روح‌های سرگردانی

که با خود حمل می‌کنند

چمدانی لب‌ریز خاطره را...



بعد از ما

ایمیل‌های فراوانی برایمان فرستاده می‌شود

از آشنایان بی‌خبر،

هم‌کلاسی‌های قدیم،

شرکت‌های تبلیغاتی،

لاتاری‌های یک میلیون دلاری حتا

با خبر برنده شدن...



و ایمیل باکسمان

ـ چون سگ ولگردی

که از باز کردنِ قوطی کنسروی زنگ‌زده عاجز است ـ

توانِ خواندن آن ایمیل‌ها را نخواهد داشت...



بعد از ما

تا همیشه منجمد می‌شوند کلماتمان

در وبلاگ‌هایی که این‌بار

صاحبانشان هک شده‌اند...

اما دوستت‌دارمی

که با ایمیلی مخفیانه برای تو فرستادم

با مرگِ اینترنت هم از بین نمی‌رود!

ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻣﻦ ﺑﺎﺧﺘﻢ ؟ _ یغما گلرویی

ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﭼﺮﺍﻣﻦ ﺑﺎﺧﺘﻢ ؟

ﭼﺮﺍ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﻭ ﺑﺮﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﻢ ﺗﻼﺷﯽ ﻧﮑﺮﺩﯼ ؟

ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﭘﯿﺪﺍ
ﮐﻨﯽ ؟

ﻓﮑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ، ﻣﮕﺮ ﻧﻪ ؟

ﻓﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﺨﯿﺮ ﻣﻦ ﻭ
ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺐ ﺑﺨﯿﺮﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺮ ﮐﻨﯽ ..

ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺮﺹ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﻮﺭﺩ ..

. ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﯾﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﮑﺚ ﮐﻨﺪ ....

ﺑﭽﮕﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﮐﺖ ﺑﺸﻮﺩ ...

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺣﺘﯽ ﺩﻟﻘﮏ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ...

ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭ ﺯﻭﺭ ﺑﮕﻮﯾﺪ ...

ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ . ﺩﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ
ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮﺵ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺸﻮﯼ ...

ﺳﺮﺵ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﭼﻨﺪﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﻋﺰﯾﺰ ﺩﻟﺖ ...

ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺑﮕﻮﯾﯽ " ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﻣﻦ ﺩﻕ
ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ " ..

.ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯽ ؟

ﺑﻪ ﮐﯽ ﺫﻭﻝ ﺑﺰﻧﯽ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﮐﻨﯽ ...

ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﯽ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻤﺎﺭﯼ ﻭ ﮐﻤﺘﺮﺵ ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ..

ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﯼ ... ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯼ ... ﺗﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﻭ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺗﻮﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ...

ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻣﻮ .. ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﻣﻮ ....

ﻭ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﯿﮑﺸﯽ ...

ﺻﺒﺢ ﻫﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﯽ ﻭ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯿﺸﻮﯼ ..

. ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﻧﯽ ...

ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻨﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﯼ ...

ﭼﻮﻥﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ...

ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ ..ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻡ ...

ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯼ ﺗﻠﺨﯽ ﺷﺪﯼ ...

ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ...

«بل‌که پنجاه سالِ دیگر...» _ یغما گلرویی

یک روز،

 

بل‌که پنجاه سالِ دیگر

 

موهای نوه‌ات را نوازش می‌کنی

 

در ایوانِ پاییز

 

و به شعرهای شاعری می‌اندیشی

 

که در جوانی‌ات

 

عاشقِ تو بود.

 

 

شاعری که اگر زنده بود

 

هنوز هم می‌توانست

 

موهای سپیدت را

 

به نخستین برفِ زمستان تشبیه کند

 

و در چینِ دور چشمانت

 

حروفِ مقدسِ نقر شده بر کتیبه‌های کهن را بیابد...

 

 

یک روز

 

بل‌که پنجاه سالِ دیگر

 

ترانه‌ی من را از رادیو خواهی شنید

 

در برنامه‌ی مروری بر ترانه‌های کهن شاید

 

و بار دیگر به یادخواهی آورد

 

سطرهایی را که به صله‌ی یک لب‌خند تو نوشته شدند.

 

تو مرا به یاد خواهی آورد بدون شک

 

و این شعر در آن روز

 

 

تازه‌ترین شعرم برای تو خواهد بود...