از گلیمم درازتر شده است
قسمتی از زبان من عربی ست!
هیچ چیزی نگو! مواظب باش!
شعر من گریه کرده و عصبی ست
دردها را چگونه شرح دهم؟!
ترسناک است یا که بی ادبی ست
کیک و ساندیس یا تُنِ ماهی
ای مخاطب بگو چه می خواهی؟!
تو که از جنس ململ صبحی!
ای پر از خواب کاشی آبی!
تو که عطر و گلاب می رینی!
تو که شب با زنت نمی خوابی!
ای مودب! تمیز! خوب! قشنگ!
ای مخاطب‌نمای قلابی!
دوستدار کتاب های کلفت!
شعر ویژه برات خواهم گفت:
.
توی چشمت شراب شیراز است
جنس لب هات شهد و قند و عسل
بستری ساز از گل و لبخند
تا خود صبحگاه، بوس و بغل
نغمه ی عشق، بلبلانه بخوان
زیر مهتاب در دل جنگل
می شود گفت و ساخت تا به ابد!
ای مخاطب! تو که خوشت آمد!!
.
شعر من فرق می کند اما
ناامید است، بوی خون دارد
قابل گفتن و نگفتن نیست!
دردهایی که در درون دارد
می زند توی گوش خواننده
شعر من واقعا جنون دارد
داغی آتش است و آتش نیست
نظر هیچ کس به تخمش نیست
شعر من نعره در شب مستی ست
سبقت از سمت راست در اتوبان
گریه ی بی صدای یک سرباز
اعتصاب غذاست در زندان
یک اتوبوس پیر توی کویر
یک مسافر کنار یک چمدان
شعر من اسم دیگر درد است
توی هر بیت، خودکشی کرده ست
اهل دیوانگی و تجربه است
چند شب توی غار خوابیده
همزمان سکس کرده با شش مرد
با زن باردار خوابیده
مست، افسرده، با لباس کثیف
روی ریل قطار خوابیده
بی توجه به هر درست و غلط
شعر من مثل زندگی ست فقط
شعر من یک زن برهنه شده ست
در دلش رمز و راز هم دارد
خواهش زائری ست توی حرم
به خدا اعتراض هم دارد
پسری مذهبی ست حین بلوغ
خواب غیرمجاز هم دارد!
خون که روی ملافه می پاشد
می تواند شبیه من باشد
می تواند که بغض کارگری
از حقوق نداده اش باشد
دختری بعد تست حاملگی
گریه ی بی اراده اش باشد
گرمی بچه ات در آغوشت
خنده ی فوق العاده اش باشد
قصه ی برگ توی پاییز است
اول و آخرش غم انگیز است
من خودم یک کتاب فلسفی ام
که فقط گفته که نمی دانم
ساکن قطب های یخزده ام
سال ها می شود زمستانم
خنده ام یک نقاب تکراری ست
تا ابد ناامید می مانم
شعر، یک لحظه مکث در گیجی ست
زندگی یک سقوط تدریجی ست
لحظه ی حال هست و دیگر هیچ!
لحظه را توی لحظه قاب بگیر
با لب عاشقت سوال بکن
از تن خسته ام جواب بگیر
من شبم! شعرهام غرق شب است
برو حمام آفتاب بگیر!
الکل خونم افت کرده عزیز
پیک من را کمی زیاد بریز
حذف کردم من و تو را از شعر
خواستم مختصر کنم خود را
توی هر بیت، توی هر کلمه
از جنون شعله ور کنم خود را
بغلم کن، یکی بشو با من
تا فراموشتر کنم خود را
قفل و زنجیر کن مرا با لب
ترسناک است واقعا این شب...
بو و رنگ انقلاب دارد
انقلاب جان انقلاب روح
و صدا و نگاهم نه جان دارد